Noa's vader heeft een gebroken hart. Dat had hij niet altijd, maar pas sinds mama bij oma is, zoals de volwassenen dat zeggen als Noa er bij is. Maar Noa weet ook wel dat mama dood is, maar ze wil papa´s hart niet verder breken, dus laat ze het maar zo.
Haar hart is ook gebroken, in duizend stukjes soms, ook al doet ze haar mijn best om ze allemaal bij elkaar te houden. Ze droomt 's nacht over oma, mama en een prachtige plek waar je nieuwe harten kan halen. Oma verteld haar dat het Hartenland is. Als ze 's nachts wakker wordt uit die droom, besluit ze om samen met hond Spike, naar Hartenland op zoek te gaan, om een nieuw hart voor haar én haar vader te halen.
Ze gaan naar de haven, want daar weten ze vast waar Hartenland ligt. Met hulp van een matroos komen Noa en Spike er. De hartbewaker, een lieve beer, helpt haar om een nieuw hart te vangen. Ze merkt als ze terug is, dat de stukjes van haar hart heel langzaam weer aan elkaar groeien en die van haar vader ook. “Ik denk ook dat het wel goed komt papa” zei Noa “Dat denk ik ook, want met mama voor altijd in ons hart, kunnen wij de wereld wel aan”
Vannacht droomde ik dat ik met mama en oma in een mooi ver land was, met wuivende bloemenvelden, zo vér als je maar kon kijken.
“Ik heb maar een heel klein roeibootje, maar zo te zien staat de wind in de juiste richting...” En weg voeren ze, met z'n drieen in dat kleine bootje, door de wind de juiste kant opgeblazen. De zee was rustig en vlak, maar het was een heel eind varen.
Nog geen seconde later stonden ze weer midden in een roze wolk vol met fladderende harten. Vlak voor haar hoofd zoemde er ééntje die er prachtig uit zag “Wil jij het nieuwe hart voor mijn vader zijn?” fluisterde Noa. Het hart trilde even en zweefde toen in haar netje. Het was gelukt!