De matroos liep naar Noa toe, die teneergeslagen op een bankje was gaan zitten. “Ik denk dat ik weet waar Hartenland ligt” Er verscheen een grote glimlach op het gezicht van Noa en Spike blafte vrolijk. “Ik heb maar een heel klein roeibootje, maar zo te zien staat de wind in de juiste richting...” En weg voeren ze, met z'n drieen in dat kleine bootje, door de wind de juiste kant opgeblazen. De zee was rustig en vlak, maar het was een heel eind varen.